پلاک ارتودنسی چیست؟

منتشر شده توسط هانیه جاپلقی در خرداد ۲۱, ۱۴۰۳

پلاک ارتودنسی چیست؟

پلاک ارتودنسی که همچنین به عنوان ابزار درمان ارتودنسی متحرک یا بریس‌ متحرک شناخته می‌شود، نوعی وسیله دندانپزشکی هستند که برای اصلاح دندان‌ها و فک‌های نامرتب استفاده می‌شوند. برخلاف بریس‌های ثابت سنتی، پلاک‌های ارتودنسی متحرک را بیمار می‌تواند برای فعالیت‌هایی مانند غذا خوردن، مسواک زدن و ورزش خارج کند. این پلاک‌ها به طور رایج در درمان ارتودنسی کودکان و نوجوانان استفاده می‌شوند، اما بزرگسالان نیز می‌توانند برای رفع مشکلات مختلف ارتودنسی از آنها استفاده کنند.

آنچه در مقاله می‌خوانیم

پلاک‌های ارتودنسی متحرک به گونه‌ای طراحی شده اند که متناسب با دهان فرد ساخته شوند. آنها معمولاً از اکریلیک ساخته شده اند و ممکن است شامل اجزای فلزی مانند سیم و فنر باشند. طراحی پلاک‌ها می‌تواند بسته به نیازهای خاص ارتودنسی بیمار متفاوت باشد. به عنوان مثال، از برخی پلاک‌ها برای گسترش فک بالا برای اصلاح کام باریک استفاده می‌شود، در حالی که برخی دیگر ممکن است برای اصلاح نشانه‌های نیاز به ارتودنسی از جمله اوربایت، آندربایت یا سایر انواع نامرتب بودن‌ها استفاده شوند.

یکی از مزایای کلیدی پلاک‌های ارتودنسی متحرک، انعطاف پذیری آنها است. بیماران می‌توانند در صورت نیاز پلاک‌ها را خارج کنند، مانند زمان غذا خوردن یا برای روال بهداشت دهان. این کار باعث می‌شود حفظ بهداشت دهان در طول درمان ارتودنسی آسان تر شود، زیرا بیماران می‌توانند بدون انسداد بریس‌های ثابت، دندان‌های خود را مسواک بزنند و نخ دندان بکشند. علاوه بر این امکان برداشتن پلاک‌ها می‌تواند خوردن و صحبت کردن را برای بیماران راحت تر کند.

پلاک‌های ارتودنسی متحرک همچنین در مقایسه با بریس‌های ثابت سنتی، به تمیز کردن و نگهداری آسان تری نیاز دارند. بیماران می‌توانند پلاک‌های خود را جدا از دندان‌هایشان تمیز کنند که خطر تجمع پلاک و پوسیدگی دندان را کاهش می‌دهد. این امر می‌تواند به ویژه برای بیمارانی که در حین استفاده از بریس‌های ثابت با بهداشت دهان دست و پنجه نرم می‌کنند مفید باشد.

یکی دیگر از مزایای پلاک‌های ارتودنسی متحرک این است که آنها می‌توانند نسبت به بریس‌های سنتی کمتر قابل توجه باشند. در حالی که برخی از انواع پلاک‌های متحرک ممکن است در هنگام استفاده همچنان قابل مشاهده باشند، آنها به طور کلی نسبت به بریس های فلزی یا سرامیکی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند. این امر به ویژه برای بیمارانی که در طول درمان ارتودنسی نسبت به ظاهر خود حساس هستند، جذابیت دارد.

با این حال، مهم است توجه داشته باشید که موفقیت پلاک‌های ارتودنسی متحرک به طور قابل توجهی به همکاری بیمار بستگی دارد. بیماران باید پلاک‌های خود را طبق دستور ارتودنتیست خود استفاده کنند تا به نتایج مطلوب برسند. عدم استفاده مداوم از پلاک‌ها می‌تواند زمان درمان را طولانی کند و ممکن است اثربخشی اصلاح ارتودنسی را به خطر بیندازد.

تفاوت پلاک ارتودنسی با نگهدارنده چیست؟

پلاک‌های دندان در ارتودنسی و نگهدارنده‌ها هر دو وسایل دندانپزشکی هستند که برای رفع مشکلات ارتودنسی استفاده می‌شوند، اما اهداف متفاوتی دارند و برای استفاده در مراحل مختلف درمان ارتودنسی طراحی شده‌اند. درک تفاوت‌های بین پلاک‌های ارتودنسی و نگهدارنده‌ها برای بیمارانی که تحت مراقبت ارتودنسی قرار می‌گیرند و همچنین برای کسانی که گزینه‌های درمان ارتودنسی را در نظر می‌گیرند، مهم است.
پلاک‌های ارتودنسی معمولاً از اکریلیک ساخته شده اند و ممکن است شامل اجزای فلزی مانند سیم و فنر باشند. عملکرد اصلی پلاک‌های ارتودنسی، حرکت دادن فعال دندان‌ها و فک‌ها به سمت تراز مناسب است. آنها به طور رایج در کودکان و نوجوانان استفاده می‌شوند، اما بزرگسالان نیز می‌توانند برای رفع مشکلات مختلف ارتودنسی، مانند اصلاح اوربایت، آندربایت و کام های باریک از آنها استفاده کنند.
یکی از ویژگی‌های کلیدی پلاک‌های ارتودنسی، قابلیت برداشتن آنها است. بیماران می‌توانند پلاک‌ها را برای فعالیت‌هایی مانند غذا خوردن، مسواک زدن و ورزش خارج کنند. این انعطاف پذیری باعث می‌شود حفظ بهداشت دهان در طول درمان ارتودنسی آسان تر شود و می‌تواند خوردن و صحبت کردن را برای بیماران راحت تر کند. پلاک‌های ارتودنسی معمولاً برای مدت زمان خاصی طبق دستور ارتودنتیست برای دستیابی به اصلاح ارتودنسی مورد نظر استفاده می شوند.
از طرف دیگر، نگهدارنده‌ها وسایل دندانپزشکی هستند که پس از فاز فعال درمان ارتودنسی برای حفظ نتایج به دست آمده با بریس یا سایر وسایل ارتودنسی استفاده می‌شوند. نگهدارنده‌ها معمولاً از پلاستیک یا فلز ساخته شده اند و به صورت سفارشی در دهان بیمار قرار می‌گیرند. هدف اصلی نگهدارنده‌ها، نگه داشتن دندان‌ها در موقعیت‌های اصلاح شده آنها است تا از بازگشت آنها به موقعیت‌های اصلی نامرتب‌شان جلوگیری شود. نگهدارنده‌ها اغلب برای کودکان و بزرگسالان پس از برداشتن بریس یا سایر وسایل ارتودنسی توصیه می‌شود تا اطمینان حاصل شود که دندان‌ها به مرور زمان به درستی تراز شده اند.
برخلاف پلاک‌های ارتودنسی، نگهدارنده‌ها برای حرکت دادن فعال دندان‌ها یا فک‌ها طراحی نشده اند. در عوض، آنها برای حفظ نتایج به دست آمده از طریق درمان ارتودنسی قبلی، پشتیبانی غیرفعال ارائه می‌دهند. نگهدارنده‌ها معمولاً برای مدت زمان طولانی تری استفاده می‌شوند، اغلب در ابتدا به صورت تمام وقت و سپس به تدریج به استفاده در شبانه روز تغییر می‌یابند. استفاده مداوم از نگهدارنده‌ها برای جلوگیری از عود کردن مشکلات و حفظ تراز اصلاح شده دندان ها ضروری است.

تفاوت پلاک دندان در ارتودنسی با الاینر شفاف چیست؟

پلاک‌های ارتودنسی و الاینرهای شفاف دو وسیله دندانپزشکی محبوب هستند که در درمان ارتودنسی برای اصلاح دندان‌ها و فک های نامرتب استفاده می‌شوند. در حالی که هر دو پلاک های ارتودنسی و الاینرهای شفاف به دنبال بهبود تراز دندان ها هستند، از نظر طراحی، مواد، روش درمان و تجربه بیمار با هم تفاوت دارند. درک تفاوت های بین پلاک‌های ارتودنسی و الاینرهای شفاف برای بیمارانی که گزینه‌های درمان ارتودنسی را در نظر می‌گیرند، بسیار مهم است.یکی از ویژگی‌های کلیدی پلاک‌های ارتودنسی قابلیت برداشتن آنها است که به بیماران امکان می‌دهد آنها را برای فعالیت‌هایی مانند غذا خوردن، مسواک زدن و ورزش خارج کنند. این انعطاف پذیری باعث می‌شود حفظ بهداشت دهان در طول درمان آسان تر شود. پلاک‌های ارتودنسی برای مدت زمان خاصی طبق دستور ارتودنتیست برای دستیابی به اصلاح ارتودنسی مورد نظر استفاده می‌شوند.
از طرف دیگر، الاینرهای شفاف جایگزینی مدرن تر برای بریس‌های سنتی و پلاک‌های ارتودنسی هستند. الاینرهای شفاف پلاستیکی شفافی هستند که به صورت سفارشی ساخته شده و روی دندان‌ها قرار می‌گیرند تا به تدریج آنها را به تراز مناسب هدایت کنند. الاینرهای شفاف تقریباً نامرئی هستند و آنها را به گزینه ای محبوب در بین بزرگسالان و نوجوانانی تبدیل می‌کند که می‌خواهند به طور محتاطانه تحت درمان ارتودنسی قرار گیرند. الاینرهای شفاف قابل جابجا هستند و به بیماران اجازه می‌دهند بدون هیچ محدودیتی غذا بخورند، بنوشند، مسواک بزنند و نخ دندان بکشند. آنها همچنین از بریس‌های سنتی راحت تر هستند و باعث تحریک شدن گونه ها و لثه ها نمی شوند. الاینرهای شفاف معمولاً به مدت ۲۰ تا ۲۲ ساعت در روز استفاده می شوند و برای پیشرفت در برنامه درمان، هر ۱ تا ۲ هفته تعویض می شوند.یکی از اصلی ترین تفاوت‌های بین پلاک‌های ارتودنسی و الاینرهای شفاف، میزان قابل مشاهده بودن آنها است. در حالی که پلاک‌های ارتودنسی به دلیل اجزای فلزی شان در دهان قابل مشاهده هستند، الاینرهای شفاف تقریباً نامرئی هستند و آنها را برای بسیاری از بیماران به گزینه ای از نظر زیبایی شناسی مطلوب تر تبدیل می‌کند. علاوه بر این، الاینرهای شفاف در مقایسه با پلاک‌های ارتودنسی راحتی و آسایش بیشتری را ارائه می دهند، زیرا نیازی به تنظیم یا سفت کردن توسط ارتودنتیست ندارند.
تفاوت کلیدی دیگر بین پلاک‌های ارتودنسی و الاینرهای شفاف، رویکرد درمانی آنها است. پلاک‌های ارتودنسی با فشار اعمال شده روی دندان‌ها، آنها را به طور فعال به سمت تراز مناسب حرکت می‌دهند، در حالی که الاینرهای شفاف از مجموعه ای از تری‌ها استفاده می‌کنند که به تدریج دندان‌ها را به موقعیت دلخواه تغییر می‌دهند. این تفاوت در رویکرد درمانی ممکن است بر مدت زمان درمان و پیچیدگی مواردی که با هر گزینه قابل درمان هستند، تأثیر بگذارد.

تفاوت پلاک ارتودنسی با دستگاه‌های فانکشنال

پلاک دندان در ارتودنسی و ابزارهای عملکردی، دو وسیله دندانپزشکی مجزا هستند که در درمان ارتودنسی برای اصلاح دندان ها و فک های نامرتب استفاده می شوند. در حالی که هر دوی پلاک های ارتودنسی و ابزارهای عملکردی به دنبال بهبود تراز دندان ها و فک ها هستند، از نظر طراحی، مواد، رویکرد درمانی و مشکلات خاص ارتودنسی مورد نظر، با هم تفاوت دارند.

یکی از ویژگی‌های کلیدی پلاک‌های ارتودنسی قابلیت برداشتن آنها است که به بیماران امکان می‌دهد آنها را برای فعالیت‌هایی مانند غذا خوردن، مسواک زدن و ورزش خارج کنند. این انعطاف پذیری باعث می‌شود حفظ بهداشت دهان در طول درمان آسان تر شود. پلاک‌های ارتودنسی برای مدت زمان خاصی طبق دستور ارتودنتیست برای دستیابی به اصلاح ارتودنسی مورد نظر استفاده می‌شوند.

از طرف دیگر، ابزارهای فانکشنال نوعی وسیله ارتودنسی هستند که به طور خاص برای رفع ناهنجاری‌های اسکلتی و مشکلات رشد فک طراحی شده اند. بر خلاف پلاک‌های ارتودنسی، ابزارهای عملکردی به طور عمده روی حرکت دادن تک تک دندان‌ها تمرکز نمی کنند بلکه هدف آنها اصلاح الگوهای رشد فک‌ها و بهبود رابطه بین فک بالا و پایین است. ابزارهای عملکردی به طور رایج در کودکان و نوجوانان در حال رشد برای اصلاح مشکلاتی مانند مال اکلوژن کلاس II (اوربایت) و نقص‌های مادرزادی فک به کار می‌روند. این ابزارها با تحریک رشد فک پایین یا محدود کردن رشد فک بالا کار می کنند و در نهایت به رابطه فکی هماهنگ تری دست می‌یابند.

یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های بین پلاک‌های ارتودنسی و ابزارهای عملکردی، مناطق هدفمند درمان آنها است. در حالی که پلاک ارتودنسی عمدتاً روی حرکت و تراز دندان‌ها تمرکز می کند، ابزارهای فانکشنال برای تأثیرگذاری بر رشد و نمو فک ها طراحی شده اند. این تفاوت اساسی در رویکرد درمانی، مسائل ارتودنسی متمایز را که هر نوع وسیله ای برای آن در نظر گرفته شده است، نشان می دهد.
تفاوت کلیدی دیگر بین پلاک‌های ارتودنسی و ابزارهای عملکردی در مدت زمان درمان و تأثیر آنها بر رشد فک است. در حالی که پلاک‌های ارتودنسی در درجه اول بر تراز کردن دندان‌ها در یک دوره درمان نسبتاً کوتاه تر متمرکز هستند، ابزارهای عملکردی ممکن است برای مدت طولانی تری برای تأثیرگذاری بر رشد فک در طول یک مرحله بحرانی از رشد استفاده شوند. استفاده از ابزارهای عملکردی اغلب نیاز به نظارت دقیق توسط ارتودنتیست برای اطمینان از اصلاح رشد فک مناسب و پیشرفت درمان دارد.

انواع پلاک‌های ارتودنسی

چندین نوع مختلف پلاک دندان در ارتودنسی وجود دارد که هر کدام دارای طرح ها و عملکردهای خاصی هستند که برای رفع نیازهای منحصر به فرد بیماران ساخته شده اند. درک انواع مختلف پلاک های ارتودنسی می تواند بینش ارزشمندی در مورد گزینه های درمانی متنوع موجود در مراقبت های ارتودنسی ارائه دهد.

نگهدارنده هاولی: نگهدارنده هاولی (Removable Hawley Wire Retainers) یکی از رایج ترین انواع پلاک‌های ارتودنسی است. این وسیله از یک پایه اکریلیک که روی سقف دهان یا داخل دندان‌های پایین قرار می‌گیرد، به همراه سیمی که دور دندان‌های جلو پیچیده می‌شود تا آنها را در جای خود نگه دارد، تشکیل شده است. نگهدارنده‌های هاولی اغلب پس از برداشتن بریس‌ها برای حفظ موقعیت جدید دندان‌ها و جلوگیری از برگشت آنها به حالت اولیه استفاده می‌شوند.
بیوناتور: بیوناتور یک ابزار عملکردی است که برای اصلاح ناهنجاری‌های فک و ترویج رشد متعادل طراحی شده است. این وسیله از یک پایه اکریلیک که سقف دهان را می پوشاند و یک جزء فک پایین که فک پایین را به جلو هدایت می کند و باعث تحریک رشد آن و بهبود رابطه آن با فک بالا می شود، تشکیل شده است. بیوناتور به طور رایج در کودکان در حال رشد با مال اکلوژن کلاس دوم (اوربایت) و نقص‌های مادرزادی فک استفاده می‌شود.
ابزار بلوک دوقلو: ابزار بلوک دوقلو نوع دیگری از ابزارهای عملکردی است که برای اصلاح مال اکلوژن های کلاس دوم استفاده می‌شود. این ابزار از دو جزء مجزا برای فک بالا و پایین تشکیل شده است که هر کدام دارای صفحه های شیب داری هستند که فک پایین را به جلو هدایت کرده و رشد متعادل فک را تقویت می‌کنند. هدف از ابزار بلوک دوقلو بهبود رابطه بین فک بالا و پایین و دستیابی به یک بایت هماهنگ تر است.
پلاک گسترش دهنده: پلاک‌های گسترش دهنده (Palatal Expander)، که همچنین به عنوان گسترش دهنده‌های کام شناخته می‌شوند، برای رفع کام‌های باریک و ایجاد فضای اضافی در فک بالا طراحی شده اند. این پلاک‌ها از یک پایه اکریلیک که سقف دهان را می‌پوشاند و پیچ‌های قابل ارتقا تشکیل شده اند که با اعمال فشار ملایم به استخوان‌های کام، به تدریج فک بالا را گسترش می‌دهند. پلاک‌های گسترش دهنده به طور رایج در کودکان برای اصلاح بایت های متقاطع و ایجاد فضای کافی برای دندان های نامرتب استفاده می‌شوند.
اکتیواتور: اکتیواتور نوعی وسیله عملکردی است که برای اصلاح مال اکلوژن‌های کلاس دوم با تقویت رشد فک پایین استفاده می‌شود. این وسیله از یک جزء بالایی و پایینی تشکیل شده است که توسط یک مکانیزم لولا به هم متصل شده اند، که فک پایین را به جلو هدایت می‌کند و به مرور زمان رشد آن را تحریک می‌کند. هدف از اکتیواتور بهبود رابطه بین فک بالا و پایین و دستیابی به تراز مناسب دندان‌ها و فک‌ها است.
پلاک بایت: پلاک‌های بایت (Bite Plate)ابزارهای ارتودنسی هستند که برای رفع اوربایت‌های عمیق با جلوگیری از گاز گرفتن دندان‌های جلویی پایین روی کام طراحی شده اند. این پلاک‌ها از یک پایه اکریلیک که سقف دهان را می‌پوشاند و یک سطح صاف که با دندان‌های جلویی پایین تماس پیدا می‌کند، تشکیل شده است که آنها را به موقعیت مطلوب تری هدایت کرده و عمق اوربایت را کاهش می‌دهد.
نگهدارنده های متحرک: نگهدارنده های متحرک نوع دیگری از پلاک‌های ارتودنسی هستند که برای حفظ تراز دندان‌ها پس از درمان ارتودنسی استفاده می‌شوند. این نگهدارنده ها به صورت سفارشی ساخته می‌شوند تا متناسب با دندان‌های بیمار باشند و به طور معمول شب‌ها برای جلوگیری از حرکت دندان و حفظ نتایج به دست آمده با بریس یا سایر وسایل ارتودنسی استفاده می‌شوند.

انواع پلاک‌ ارتودنسی

نگهدارنده های فضا و وسیله گسترش دهنده ویلیامز

نگهدارنده های فضا و وسیله گسترش دهنده ویلیامز دو ابزار ارتودنسی مهم هستند که نقش اساسی در رسیدگی به مشکلات خاص دندان و ارتقاء رشد مناسب دندان و فک ایفا می کنند. این ابزارها برای حفظ فضای دندان های دائمی، اصلاح ناهنجاری های قوس دندانی و تسهیل رشد متعادل فک ها طراحی شده اند. درک عملکردها و مزایای نگهدارنده های فضا و وسیله گسترش دهنده ویلیامز می تواند بینش ارزشمندی در مورد نقش آنها در مراقبت های ارتودنسی ارائه دهد.

نگهدارنده فضا (Space Maintainers) ابزارهای ارتودنسی هستند که برای حفظ فضای دندان‌های دائمی در صورت از دست رفتن زودهنگام دندان‌های شیری استفاده می‌شوند. از دست دادن زودهنگام دندان می‌تواند باعث حرکت دندان‌های مجاور به فضای خالی شود که در نتیجه می‌تواند منجر به جفت شدگی یا نامرتبی دندان‌های دائمی شود. نگهدارنده‌های فضا با اشغال کردن فضای خالی ناشی از دندان از دست رفته، از این حرکت جلوگیری می‌کنند، فضای کافی برای رویش دندان‌های دائمی را حفظ کرده و طول و عرض قوس دندانی مناسب را نگه می‌دارند. انواع مختلفی از نگهدارنده‌های فضا وجود دارد از جمله نگهدارنده‌های فضای یک طرفه برای یک طرف دهان و نگهدارنده‌های فضای دو طرفه برای هر دو طرف. نگهدارنده‌های فضای باند و لوپ از حلقه های فلزی تشکیل شده اند که به دندان‌های مجاور چسبانده می‌شوند و لوپی دارند که فضای خالی را پر می‌کند، در حالی که نگهدارنده های فضای کفشی (distal shoe) زمانی استفاده می‌شوند که مولر اول قبل از رویش مولر دوم از دست برود. نگهدارنده فضا به صورت سفارشی ساخته می‌شود تا متناسب با آناتومی منحصر به فرد دندان هر بیمار باشد و برای جلوگیری از مشکلات ارتودنسی آینده ناشی از از دست دادن زودهنگام دندان ضروری هست.

وسیله گسترش دهنده ویلیامز، که همچنین به عنوان ابزار ویلیامز شناخته می‌شود نوعی وسیله گسترش دهنده ارتودنسی است که برای رفع قوس‌های دندانی باریک و ایجاد فضای اضافی در فک بالا استفاده می‌شود. قوس‌های دندانی باریک می‌توانند منجر به بهم ریختگی شدید دندان‌ها، بایت‌های متقاطع و سایر مشکلات ارتودنسی شوند، بنابراین لازم است قوس را برای جای دادن مناسب همه دندان‌های دائمی گسترش داد.

وسیله گسترش دهنده ویلیامز از یک پایه اکریلیک که سقف دهان را می‌پوشاند و پیچ‌های قابل ارتقا تشکیل شده است که با اعمال فشار ملایم به استخوان‌های کام، به تدریج فک بالا را گسترش می‌دهد. وسیله گسترش دهنده ویلیامز با گسترش فک بالا به ایجاد فضای کافی برای دندان‌های دائمی، اصلاح بایت های متقاطع و ارتقاء شکل قوس دندانی هماهنگ تر کمک می کند.

تفاوت بین پلاک ارتودنسی متحرک و ثابت

پلاک‌های ارتودنسی متحرک وسایل سفارشی هستند که همانطور که اسم آنها مشخص است می توانند توسط بیمار از دهان خارج شوند. آنها معمولاً از پلاستیک اکریلیک ساخته شده اند و ممکن است شامل اجزای فلزی مانند سیم یا فنر باشند. پلاک‌های متحرک اغلب در درمان ارتودنسی پیشگیرانه برای کودکان استفاده می شوند زیرا می توانند ناهنجاری‌های جزئی را اصلاح کنند و به رشد فک کمک کنند.

پلاک‌های ارتودنسی ثابت شامل براکت هایی هستند که به دندان‌ها چسبانده شده اند و توسط سیم‌های قوس به هم متصل می شوند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که فشار مداوم بر دندان‌ها وارد کنند تا دندان‌ها را به تدریج به موقعیت دلخواه منتقل کنند. پلاک ثابت معمولاً برای مشکلات ارتودنسی پیچیده تر که نیاز به تنظیم دقیق در مدت زمان طولانی دارد استفاده می‌شوند.

مزایا و معایب پلاک متحرک دندان

بیماران می توانند پلاک متحرک دندان را هنگام غذا خوردن از دهان خارج کنند که این امر باعث می‌شود حفظ بهداشت دهان آسان‌تر شود.
استفاده از پلاک متحرک برای بسیاری از بیماران راحت‌تر است زیرا شامل اتصال دائمی به دندان ها نمی‌شوند.
اثربخشی پلاک متحرک دندان به شدت به پایبندی بیمار به پوشیدن آنها برای مدت زمان تعیین شده در هر روز بستگی دارد. عدم رعایت می تواند منجر به طولانی شدن زمان درمان یا نتایج ناکارآمد شود.
پلاک متحرک ارتودنسی معمولاً فقط برای مشکلات ارتودنسی خفیف تا متوسط مناسب است و ممکن است برای موارد شدید موثر نباشد.

مزایا و معایب پلاک ثابت ارتودنسی

پلاک ثابت ارتودنسی فشار ثابتی بر دندان‎‌ها وارد می کند و نتایج قابل پیش بینی و مؤثرتر برای مشکلات ارتودنسی پیچیده را تضمین می کند.
از آنجایی که پلاک ثابت به طور دائمی به دندان‌ها متصل است خطر تأثیر عدم رعایت بیمار بر نتایج درمان وجود ندارد.
پلاک‌های ثابت ارتودنسی می‌توانند طیف وسیعی از مشکلات دندانپزشکی از جمله ازدحام شدید، فاصله و مشکلات بایت را حل کنند.
حفظ بهداشت دهان با پلاک ثابت می‌تواند دشوارتر باشد زیرا ذرات غذا می‌توانند در اطراف براکت‌ها و سیم‌ها گیر کنند.
بسیاری از بیماران بعد از تنظیم پلاک توسط دندانپزشک به دلیل فشار مداوم وارد شده به دندان‌ها دچار احساس ناراحتی یا درد می‌شوند.

پلاک متحرک ارتودنسی بهتر است یا پلاک ثابت؟

انتخاب بین پلاک‌های ارتودنسی متحرک و ثابت تا حد زیادی به نیازهای فردی بیمار، سن و پیچیدگی مشکلات دندانی آنها بستگی دارد. پلاک‌های متحرک اغلب برای بیماران جوانتر که فک‌های آنها هنوز در حال رشد است توصیه می‌شوند. آنها می توانند از مشکلات شدیدتر در آینده جلوگیری کنند و تنظیمات آسان‌تری را در هنگام رشد کودک امکان پذیر کنند.

در مقابل، پلاک‌های ارتودنسی ثابت معمولاً برای نوجوانان بزرگتر و بزرگسالان با مشکلات تراز پیچیده تر ترجیح داده می‌شوند. این بیماران ممکن است به درمان شدیدتری نیاز داشته باشند که تنها با پلاک ارتوندسی متحرک قابل دستیابی نباشد.

پلاک متحرک ارتودنسی بهتر است یا پلاک ثابت؟

نحوه استفاده از پلاک ارتودنسی متحرک

اولین قدم در استفاده از پلاک دندان در ارتودنسی نصب صحیح آن توسط یک متخصص ارتودنسی واجد شرایط است. دندانپزشک متخصص ارتودنسی از دندان‌ها و فک‌های بیمار قالب تهیه می‌کند تا یک پلاک سفارشی بسازد که به خوبی و راحتی در دهان قرار گیرد. پس از آماده شدن پلاک ارتودنسی، متخصص ارتودنسی دستورالعمل‌هایی را در مورد نحوه استفاده و مراقبت از وسیله برای اطمینان از نتایج مطلوب ارائه می‌دهد.

هنگام استفاده از پلاک ارتودنسی، مهم است که توصیه‌های متخصص ارتودنسی را در مورد مدت زمان استفاده رعایت کنید. به طور معمول، پلاک‌های ارتودنسی به مدت زمان مشخصی در هر روز، معمولاً در طول شب یا برای مدت طولانی در طول روز، استفاده می‌شوند. استفاده مداوم از پلاک ارتودنسی برای دستیابی به حرکت و تراز مطلوب دندان‌ها بسیار مهم است.

پلاک ارتودنسی باید قبل از خوردن یا نوشیدن هر چیزی به جز آب برای جلوگیری از آسیب به وسیله و حفظ بهداشت خوب دهان برداشته شود. تمیز کردن منظم پلاک ارتودنسی با مسواک زدن با یک مسواک نرم و صابون ملایم یا خمیر دندان برای از بین بردن هرگونه ذرات غذا یا باکتری که ممکن است روی وسیله جمع شود، مهم است. علاوه بر این، بیماران باید بعد از غذا خوردن دهان خود را با آب بشویند تا هرگونه باقی مانده ای که ممکن است بین دندان ها و پلاک ارتودنسی گیر کرده باشد، پاک شود.

مراجعات منظم برای چکاپ با متخصص ارتودنسی برای نظارت بر پیشرفت و انجام هرگونه تنظیمات لازم روی پلاک ارتودنسی ضروری است. متخصص ارتودنسی ممکن است نیاز به سفت کردن یا اصلاح وسیله برای ادامه حرکت دادن موثر دندان ها به موقعیت صحیح آنها داشته باشد.

مزایای پلاک های ارتودنسی

اصلاح نامرتبی دندان: یکی از مهم ترین مزایای پلاک دندان در ارتودنسی توانایی آن در اصلاح نامرتبی دندان مانند دندان های کج، جفت شدگی و فاصله بین دندان‌ها است. پلاک‌های ارتودنسی با اعمال فشار ملایم به دندان‌ها و فک‌ها، به تدریج دندان‌ها را به موقعیت صحیح خود حرکت می‌دهند و در نتیجه زیبایی دندان و بایت عملکردی بهتر حاصل می‌شود.
قابلیت برداشتن: برخلاف بریس‌های سنتی، پلاک‌های ارتودنسی متحرک هستند و به بیماران این امکان را می‌دهند که آنها را برای غذا خوردن، مسواک زدن و مناسبت‌های خاص خارج کنند. این انعطاف پذیری می‌تواند رعایت بهداشت دهان و لذت بردن از غذاهای مورد علاقه بدون محدودیت را برای بیماران آسان تر کند.
سفارشی سازی: پلاک‌های ارتودنسی به صورت سفارشی ساخته می‌شوند تا متناسب با آناتومی منحصر به فرد دندان هر بیمار باشد. این رویکرد شخصی سازی تضمین می‌کند که استفاده از وسیله راحت باشد و به طور موثری نیازهای خاص ارتودنسی فرد را برطرف کند.
حداقل ناراحتی: پلاک‌های ارتودنسی به طور معمول نسبت به بریس های سنتی ناراحتی کمتری ایجاد می کنند، زیرا دارای براکت یا سیم‌هایی نیستند که بافت‌های نرم دهان را تحریک کنند. این می‌تواند منجر به تجربه ارتودنسی راحت تر برای بیماران، به ویژه در دوره اولیه تنظیم شود.
درمان انواع شرایط: پلاک‌های ارتودنسی می‌توانند برای رفع طیف وسیعی از مشکلات ارتودنسی از جمله اوربایت (Overbite) ، آندربایت (Underbite) ، بایت‌های متقاطع (Crossbite) و سایر مال اکلوژن ها (Malocclusion) استفاده شوند. آنها گزینه درمانی متنوعی را برای بیماران با انواع مختلف نامرتبی دندان ارائه می‌دهند.

معایب پلاک‌های ارتودنسی

همکاری بیمار: یکی از مهم ترین چالش‌های مرتبط با پلاک ارتودنسی، همکاری بیمار است. از آنجایی که این ابزارها متحرک هستند، بیماران برای اطمینان از نتایج موثر درمان، باید به برنامه زمانی استفاده تجویز شده پایبند باشند. عدم همکاری می تواند منجر به طولانی شدن مدت درمان و نتایج نامطلوب شود.
مشکلات گفتاری: برخی از بیماران ممکن است هنگام استفاده از پلاک ارتودنسی، به ویژه در دوره اولیه تنظیم، مشکلات گفتاری موقت را تجربه کنند. این می‌تواند بر ارتباط تأثیر بگذارد و ممکن است بیمار برای سازگاری با صحبت کردن با وسیله در دهان به زمان نیاز داشته باشد.
نگهداری: نگهداری مناسب از پلاک‌های ارتودنسی برای جلوگیری از مشکلات سلامت دهان مانند پوسیدگی دندان و بیماری لثه ضروری است. بیماران باید با دقت وسیله را تمیز کرده و برای جلوگیری از تجمع پلاک و سایر عوارض، بهداشت دهان را به خوبی رعایت کنند.
مدت درمان: در برخی موارد، پلاک‌های ارتودنسی ممکن است به مدت درمان طولانی تری نسبت به سایر ابزارها یا تکنیک های ارتودنسی نیاز داشته باشند. این دوره درمان طولانی ممکن است برای بیمارانی که به دنبال نتایج سریعتر هستند، مورد توجه قرار گیرد.

علل شکستن پلاکهای ارتودنسی

شکستن پلاک‌های ارتودنسی می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله:

آسیب های ناشی از برخورد: برخورد تصادفی با اجسام سخت می‌تواند منجر به شکستن پلاک ارتودنسی شود، به ویژه در مورد پلاک‌های متحرک که ممکن است به طور تصادفی از دهان خارج شوند.
فشار بیش از حد: اعمال فشار بیش از حد بر پلاک‌ها، به ویژه در حین جویدن غذاهای سفت یا سخت می تواند باعث شکستگی آنها شود.
نوسانات دمایی: تغییرات شدید دما مانند خوردن غذاهای بسیار گرم یا سرد، می تواند باعث شکستن پلاک ارتودنسی شود.
خوردگی: در مورد پلاک‌های ارتودنسی فلزی، خوردگی ناشی از تماس با مواد شیمیایی یا سایش دندان‌ها می‌تواند به شکستگی کمک کند.
اشتباهات در استفاده: عدم استفاده صحیح از پلاک‌ها از جمله قرار دادن نادرست یا عدم رعایت دستورالعمل‌های مراقبت می‌تواند منجر به شکستگی شود.

عوارض شکستن پلاک‌ دندان ارتودنسی

شکستن پلاک‌های ارتودنسی می‌تواند عوارض قابل توجهی برای درمان ارتودنسی داشته باشد. این عوارض می‌تواند موارد زیر باشد:

جایگزین کردن پلاک‌های شکسته می‍تواند زمان درمان را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
شکستن پلاک دندان در ارتودنسی می‌تواند باعث ناراحتی و درد برای بیمار شود، زیرا لبه‌های تیز پلیت‌های شکسته می‌توانند به بافت‌های دهان آسیب بزنند.
شکستگی پلاک دندان در ارتودنسی می‌تواند باعث کاهش اثربخشی درمان شود زیرا پلیت‌های شکسته ممکن است دیگر نتوانند فشار لازم را بر دندان ها وارد کنند.
هزینه های اضافی: جایگزین کردن پلاک شکسته معمولاً هزینه‌های اضافی را برای بیمار به همراه دارد.

چگونه از شکستن پلاک دندان در ارتودنسی جلوگیری کنیم؟

برای جلوگیری از شکستن پلاک دندان در ارتودنسی، بیماران می‌توانند اقدامات پیشگیرانه زیر را انجام دهند

بیماران باید مراقب باشند تا از برخورد با اجسام سخت که می تواند منجر به شکستن پلاک‌ها شود جلوگیری کنند.
خوردن غذاهای نرم تر می‌تواند فشار روی پلیت‌ها و خطر شکستگی را کاهش دهد.
بیماران باید از خوردن غذاهای بسیار گرم یا سرد دوری کنند تا از شکستگی ناشی از نوسانات دما جلوگیری کنند.
رعایت بهداشت دهان و دندان و پیروی از دستورالعمل‌های ارائه شده توسط ارتودنتیست در جهت استفاده صحیح از پلاک دندان می‌تواند از خوردگی پلیت‌های فلزی جلوگیری کند.

ارتباط با ستاره شرق و تعیین نوبت

کلینیک دندانپزشکی ستاره شرق شش روز در هفته از شنبه تا پنجشنبه اقدام به خدمات رسانی به بیماران خود می‌کند. این مجموعه از روز شنبه تا پنجشنبه از ساعت ۱۰ صبح تا ۲۰ اقدام به ارائه خدمات دندانپزشکی می‌نماید.

جهت برقراری ارتباط با کلینیک دندانپزشکی ستاره شرق و تعیین نوبت می‌توانید از طریق روش های زیر اقدام کنید:

از طریق شماره‌های تماس با مجموعه: ۷۷۵۵۵۲۲۰-۰۲۱

مراجعه حضوری به آدرس: خیابان شهید مدنی، نرسیده به تقاطع سبلان، خیابان طیرانی پلاک ۳۰

برای داشتن اطلاعات به روز از کلینیک دندانپزشکی ستاره شرق می‌توانید این مجموعه را در صفحه اینستاگرام ما نیز دنبال کنید.