روکشهای دندان یک راهکار ترمیمی رایج هستند که برای محافظت و احیای عملکرد دندانهای آسیبدیده یا ضعیف استفاده میشوند. یکی از کاربردهای روکشهای دندان، استفاده از آنها به عنوان روکش دندان عصبکشی شده است.
معمولاً دندانهایی که به دلیل ضربه، پوسیدگی یا عفونت آسیب دیدهاند نیاز به عصب کشی دارند. در طول این روش، بافت عصب و پالپ برای از بین بردن عفونت و جلوگیری از عوارض بیشتر برداشته میشود. در حالی که این درمان میتواند یک دندان را از کشیدن نجات دهد، اغلب دندان را به دلیل از دست دادن یکپارچگی ساختاری و کاهش خونرسانی مستعد شکستگی میکند. در نتیجه، این دندانها ممکن است با گذشت زمان شکننده شده و در معرض آسیبهای اضافی قرار بگیرند. بنابراین انجام روکش دندان هزینه عصب کشی که پرداخت کرده اید را حفظ میکند و از پرداخت هزینههای اضافی برای انجام درمانهای ترمیمی مانند ایمپلنت دندان جلوگیری میکند.
مشکلات دندانها واقعا می توانند به دلیل بی قراری و تاثیری که بر روی سلامت کلی بدن ما میگذارند؛ استرس زا باشند. یکی از این موارد زمانی است که دندان نیازمند عصب کشی است. عصب کشی دندان یک پروسه دندانپزشکی است که برای نجات دندانی که به شدت آسیب دیده یا عفونت کرده است انجام میشود. به طور خلاصه، درمان ریشه روشی است که طی آن، پالپ دندان و بافت داخلی دندان که شامل عصب و رگهای خونی است – از دندان خارج می شود. پس از برداشتن پالپ و قبل از پر شدن، فضای داخلی دندان با مواد ضد باکتری تمیز و پر می گردد.
هدف از انجام روکش دندان عصب کشی شده
هدف از انجام روکش دندان عصب کشی شده
روکش دندان به عنوان یک پوشش محافظ عمل میکنند که کل قسمت قابل مشاهده یک دندان را میپوشاند. برای دندانهای عصبکشی شده، روکشها نقش مهمی در برگرداندن قدرت و عملکرد دارند. اهداف اصلی قرار دادن تاج بر روی یک دندان عصبکشی شده عبارتند از:
محافظت: روکش یک مانع قوی در برابر نیروهای خارجی ایجاد میکند و خطر شکستگی یا آسیب بیشتر به ساختار دندان را کاهش میدهد. این اتفاق به ویژه برای دندانهای عصبکشی شده که فاقد مقاومت طبیعی ناشی از بافتهای عصبی و پالپی سالم هستند، مهم است.
بازگرداندن عملکرد: بعد از عصب کشی، یک دندان ممکن است توانایی تحمل نیروهای جویدنی طبیعی را از دست بدهد. روکش دندان عصب کشی شده به برگرداندن عملکرد دندان کمک میکند و به بیماران اجازه میدهد بدون ناراحتی یا ترس از آسیب دیدن دندان، غذا را گاز بگیرند و بجوند.
بهبود زیبایی: روکشها میتوانند ظاهر دندانهای عصبکشی شده را به ویژه در صورتی که به دلیل آسیب قبلی تغییر رنگ یا شکل دادهاند، به طور قابل توجهی بهبود بخشند. مواد مدرن مانند پرسلن یا سرامیک میتوانند ظاهر دندانهای طبیعی را تقلید کنند و زیبایی بینقصی ایجاد کنند.
طول عمر طولانیمدت: با تقویت یک دندان توسط روکش دندان عصبکشی شده، بیماران میتوانند عمر دندان را به طور قابل توجهی افزایش دهند. این اقدام برای حفظ سلامت کلی دهان و جلوگیری از روشهای تهاجمیتر مانند کشیدن دندان ضروری است.
انواع روکشهای دندان
چندین ماده برای روکش دندان عصب کشی شده در دسترس است که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند:
پرسلن: پرسلن به دلیل ظاهر طبیعی خود شناخته شده است و اغلب برای دندانهای جلویی که اهمیت زیباییشناسی بالایی دارند استفاده میشود. آنها میتوانند با دندانهای اطراف به طور یکپارچه ترکیب شوند اما ممکن است به اندازه مواد دیگر قوی نباشند.
فلز: روکشهای فلزی از جمله طلا و سایر آلیاژها، بسیار بادوام و مقاوم در برابر سایش هستند. با این حال، ظاهر فلزی آنها باعث میشود برای مناطق قابل مشاهده کمتر مناسب باشند.
پرسلن جوش خورده به فلز (PFM): این روکشها قدرت فلز را با جذابیت زیباییشناسی پرسلن ترکیب میکنند. آنها تعادل خوبی بین دوام و ظاهر ارائه میدهند.
زیرکونیا: زیرکونیا یک ماده جدید در دندانپزشکی است که به دلیل استحکام و ظاهر طبیعی شناخته شده است. آنها به طور افزایشی برای ترمیمهای دندانهای قدامی و خلفی محبوب هستند.
انواع روکشهای دندان
ملاحظات قبل از قرار دادن روکش دندان عصب کشی شده
قبل از ادامه کار با قرار دادن روکش دندان عصبکشی شده، چندین عامل باید در نظر گرفته شود:
ارزیابی ساختار دندان: بررسی دقیق ساختار باقیمانده دندان ضروری است. اگر بیش از حد دندان به خطر افتاده باشد، ممکن است راه حلهای جایگزین مانند کشیدن دندان ضروری باشد.
برنامهریزی درمان: دندانپزشک یک برنامه درمان جامع متناسب با نیازهای خاص بیمار ایجاد میکند.
ترجیحات بیمار: بحث در مورد مواد، ظاهر و هزینههای مختلف روکش دندان با بیمار ضروری است. درک انتظارات بیمار برای دستیابی به نتیجه مناسب بسیار مهم است.
مراقبتهای پس از عمل: بعد از قرار دادن روکش دندان عصب کشی شده بیماران باید شیوههای صحیح بهداشت دهان را رعایت کنند و برای نظارت بر سلامت دندان روکش شده و بافتهای اطراف، به طور مرتب به دندانپزشک مراجعه کنند.
مراحل قرار دادن روکش دندان عصبکشی شده
مشاوره اولیه و ارزیابی دندان عصب کشی شده
اولین مرحله در پروسه قرار دادن روکش دندان عصب کشی شده با یک مشاوره اولیه آغاز میشود. در طول این قرار ملاقات، دندانپزشک معاینه کاملی از دندان عصبکشی شده انجام میدهد و یکپارچگی ساختاری و سلامت کلی آن را ارزیابی میکند. این ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
دندانپزشک وضعیت دندان را ارزیابی میکند و به دنبال علائم پوسیدگی، شکستگی یا سایر مشکلات احتمالی است که ممکن است بر قرار دادن روکش تأثیر بگذارد.
ارزیابی رادیوگرافی:اغلب اشعه ایکس برای ارزیابی میزان آسیب و تأیید موفقیتآمیز بودن درمان عصب کشی گرفته میشود. این به تعیین اینکه آیا دندان میتواند از روکش پشتیبانی کند یا خیر کمک میکند.
بحث در مورد گزینهها: دندانپزشک انواع مختلف روکشهای موجود (مانند پرسلن، فلز، پرسلن جوش خورده به فلز) را مورد بحث قرار میدهد و به بیمار کمک میکند تا مناسبترین گزینه را بر اساس ترجیحات زیبایی و نیازهای عملکردی انتخاب کند.
مراحل قرار دادن روکش دندان عصبکشی شده
آمادهسازی دندان عصب کشی شده
مرحله بعدی شامل آمادهسازی دندان است. این مرحله برای اطمینان از مناسب و ایمن بودن روکش ضروری است. پروسه آمادهسازی معمولاً شامل موارد زیر است:
برای اطمینان از راحتی و بدون درد بودن بیمار در طول عمل، بیحسی موضعی تزریق میشود.
دندانپزشک با دقت اندازه دندان را با برداشتن بخشی از ساختار بیرونی آن کاهش میدهد. این کاهش فضای کافی برای قرارگیری روکش روی دندان بدون ایجاد حجم بیش از حد ایجاد میکند.
در صورت از دست رفتن ساختار دندان به میزان قابل توجه، ممکن است نیاز به ساختار پشتیبان باشد. این شامل افزودن مواد برای تقویت دندان و ایجاد پشتیبانی کافی برای تاج است.
بعد از آمادهسازی، از دندان قالبگیری میشود. این قالب شکل دقیق دندان آماده شده را ثبت میکند که برای ساخت روکش سفارشی استفاده خواهد شد.
قرار دادن روکش موقت
در بسیاری از موارد، یک روکش موقت بعد از آمادهسازی دندان قرار میگیرد. این ترمیم موقت چندین هدف را دنبال میکند:
از دندان آماده شده در برابر حساسیت و نیروهای خارجی در هنگام انتظار برای روکش دائمی محافظت میکند.
روکش موقت میتواند به حفظ زیبایی کمک کند به خصوص اگر دندان در ناحیه قابل مشاهده باشد.
روکش موقت امکان انجام هرگونه تنظیمات لازم برای اطمینان از همترازی صحیح گاز گرفتن (بایت) قبل از قرار دادن روکش دندان عصب کشی شده نهایی را فراهم میکند.
ساخت روکش دندان
بعد از قرار دادن روکش موقت، قالبها به آزمایشگاه دندانپزشکی ارسال میشوند تا روکش دائمی ساخته شود. تکنسین آزمایشگاه از قالبها برای ایجاد یک روکش سفارشی استفاده میکند که دقیقاً روی دندان آماده شده قرار میگیرد. این مرحله معمولاً یک تا دو هفته بسته به حجم کار آزمایشگاه و پیچیدگی آن طول میکشد.
قرار دادن روکش نهایی
بعد از آماده شدن روکش دائمی، بیمار برای قرار ملاقات نهایی بازمیگردد. این مرحله شامل موارد زیر است:
دندانپزشک با دقت روکش موقت را برداشته و دندان آماده شده را تمیز میکند.
دندانپزشک تناسب، رنگ و کنتور روکش دائمی را با دندانهای مجاور بررسی میکند تا مطمئن شود که استانداردهای زیبایی و عملکردی را برآورده میکند.
بعد از اطمینان از تناسب، دندانپزشک روکش را با سیمان مخصوص دندانپزشکی به دندان عصب کشی شده میچسباند. سیمان اضافی با دقت از اطراف لبهها برداشته میشود.
مراقبتهای بعد از قرار دادن روکش دندان عصب کشی شده
پس از قرار دادن روکش به بیماران در مورد مراقبتهای بعد از عمل توصیه میشود که شامل موارد زیر میباشد:
به بیماران توصیه میشود که چگونه بهداشت دهان مناسب را در اطراف روکش جدید خود حفظ کنند تا از پوسیدگی یا بیماری لثه جلوگیری کنند.
ممکن است به بیماران توصیه شود که برای مدت کوتاهی از غذاهای سفت یا چسبناک خودداری کنند تا چسبندگی مناسب ایجاد شود.
معاینات منظم برای نظارت بر سلامت دندان روکش شده و بافتهای اطراف برنامهریزی میشود.